Whisky, choć zabutelkowane dekady temu, smakuje tak samo jak to, które dopiero stanęło na sklepowej półce. Trunek ten nie starzeje się tak godnie jak wino, dlatego stary i rzadko występujący „egzemplarz” whisky nie zawsze oznacza, że jest on bardzo drogi. Wartość określa kwota, którą mogą zapłacić potencjalni kupujący. Dlatego butelka datowana na 1950 nie zawsze będzie wartościowa dlatego, że jest stara.
Najłatwiejszym sposobem na określenie wartości whisky (a także jakiejkolwiek innej rzeczy) jest znalezienie podobnego przedmiotu i porównanie jego ceny. Porównać możemy cenę hurtową, cenę sprzedaży oraz obecną najwyższą oraz najniższą cenę rynkową.
Sprzedawcy powinni zdawać sobie sprawę z tego, że cena nie zawsze będzie równa całkowitej wartości whisky. Tak samo jest z innymi szczególnie wartościowymi przedmiotami. Na aukcji mogą osiągnąć one cenę 1000 zł i za tyle samo zostać sprzedane, podczas gdy sprzedawca po odtrąceniu podatku i innych kosztów aukcji może mieć dla siebie jedyne 500 zł. Stąd słowem „wartość” często określana jest kwota, za którą właściciel sprzedaje swój przedmiot, co nie jest tym samym co „cena”, którą określa całkowity koszt, jaki ponosi kupujący. Tego typu aukcje są szczególnie popularne w Stanach Zjednoczonych, gdzie istnieje o wiele więcej portali internetowych stworzonych specjalnie dla kolekcjonerów whisky, jak np L.A. Whisky Society.
Warto zwrócić uwagę na to, że przy tego typu formie sprzedaży nikt nie otrzymuje pełnej ceny – na aukcjach zarówno sprzedający, jak i kupujący muszą ponieść pewne koszty.
Co więcej, rynek sprzedaży kolekcjonerskiej whisky jest dość mały. Większość kolekcjonerów koncentruje się na szkockiej whisky, najrzadziej występujące butelki mogą być warte tysiące lub nawet dziesiątki tysięcy dolarów. Amerykańskie whisky mają mniejszą wartość kolekcjonerską niż Szkockie – najdroższe butelki amerykańskiego trunku można kupić za $2-$3 tys dolarów. Z krajów anglojęzycznych najmniejszą wartość kolekcjonerską mają whisky kanadyjskie.
Zobacz również: Inwestowanie w whisky
